zo 23 juli: Egilsstadir – vakantiehuis noord

De weersvoorspelling voor de komende vier a vijf dagen voor het gebied bij Mývatn is ongelooflijk goed, zo goed zelfs dat een heleboel IJslanders vrij hebben genomen om de komende dagen te kamperen in het noorden. Er zijn opmerkelijk veel auto’s met vouwwagens op de weg en de campings staan vol, vooral de afgelegen (bij de toeristen minder bekende) campings. Vandaag hebben voor het eerst alles mee in de auto, inclusief Stijn met bagage. Gelukkig kunnen we op het dak veel kwijt, zodat we binnen in de auto gewoon ruimte hebben. Het is even puzzelen op het dak, maar Stijn is lang en sterk en kan Robbert goed helpen. De route die we vandaag voor de boeg hebben, heb ik al eerder gereden maar altijd met slecht weer. We genieten van het uitzicht. In andere jaren namen we ook vaak de route naar Langanes, als we bij Mirjam en familie op bezoek gingen op Ytra Lón. Dit jaar nemen we gewoon de ringweg 1. Links van ons zien we wederom de Herdubreid en de Askja verschijnen als bakens aan de horizon. Zelfs het topje van de Herdubreid is weer goed te zien, meestal hangt er een wolk over de top heen.

Het is een vrij kale route, maar de kleuren onder deze strak blauwe hemel geven bijna licht, verschillende kleuren bruin, rood, geel en zwart en het groen van de begroeiing langs de weg. Als we bijna bij Mývatn zijn, zien we  het licht geel en de rookpluimen van Hverir verschijnen, het solfatarenveld Námaskard. Dit is zo een bezienswaardigheid, waar je altijd even stopt, ook al heb je het vaker gezien. De rotte eierenlucht en de grijs borrelende modderpoelen zijn indrukwekkend. Op de parkeerplaats is het best druk, maar het valt me toch mee als ik eenmaal fotograferend door het solfatarenveld loop. We blijven niet zo lang, want eigenlijk willen we gewoon snel naar het vakantiehuisje en genieten van het zomerweer. We zijn best toe aan wat rust en zonnewarmte. Het huisje waar we naar toe gaan ligt in het Fnjoskadalur, een zeer boomrijke vallei vlak voor Akureyri. We passeren de Godafoss, maar stappen nu niet uit. Misschien wel in de komende dagen. De hot pot (bij dit weer met niet al te heet water gevuld) wacht op ons. We kennen het huisje goed van foto’s, maar het is nog leuker dan we hadden gedacht. Het ligt ongelofelijk privé met uitkijk naar de overkant van de vallei tussen de berkenbomen, die hier opvallend groot zijn. Vaak komen de berkenbomen in IJsland nauwelijks hoger dan twee meter en zouden wij ze eigenlijk struiken willen noemen, maar deze berken zijn echte bomen. Je ruikt ook helemaal de berken, wat een ontzettend mooie plek. Er is een terras met een hot pot en een sauna met buitendouche en op een ander terras staat een eettafel met verschillende houtkachels, want laten we vooral niet vergeten dat het hier ook heel koud kan zijn. Wij zijn nu echter in hoog zomer terecht gekomen en vullen de hot pot (buitenbadje) met lauw water en trekken zo snel mogelijk onze kleren uit. Met een koud biertje in het water met een zonnebril tegen de felle zon voelen wij ons als God in Frankrijk, eh ik bedoel uiteraard IJsland! We hebben bij Reykjahlíd al wat boodschappen gedaan, dus we hoeven niet meer de deur uit. Hier slapen we de komende vier nachten. Dat is even wennen na het iedere dag verkassen van de afgelopen twee weken. En dan ook nog eens met hot pot en sauna, wat een contrast!

Robbert grilt lamsvlees en varkensvlees (Isis kan maar niet wennen aan het lamsvlees) en we genieten van de midzomeravond in, hoe kan het ook anders de hot pot en de sauna.

 

ma 24 juli: vakantiehuisje noord

Top huisje! Best lekker geslapen. Ik moet altijd de eerste nacht even wennen aan een nieuwe bed, nou dat is dus een beetje pech hebben bij een vakantie waarbij je bijna iedere nacht weer verkast… Maar voor een eerste nacht was het dus best goed. We komen niet zo snel op gang. We ontbijten buiten op ons terras. Ik had me ingesteld op een dag in de omgeving van Mývatn, maar we zijn eigenlijk gewoon domweg te laat op gang gekomen om nog zo’n lange dag met bezienswaardigheden te beginnen. Ik moet dan altijd even schakelen…, maar Robbert heeft een goed alternatief plan. We gaan naar Akureyri om daar wat boodschappen te doen en ik ga vooral naar  Eymundsson, de boekhandel met goeie gratis wifi om het blog te kunnen plaatsen van de huttentocht. We zijn al dagen off-line en het wordt tijd om weer een teken van leven te geven.

Het is ongeveer 40 minuten rijden. Je moet een pas over en daarna rij je een groot stuk met uitzicht over de uitgestrekte Eyjafjördar. Doordat er verschillende maten schepen in de fjord varen kun je je een beetje een voorstelling maken van de grootsheid ervan. We hebben hier al vaker walvissen zien zwemmen. Vanaf de kant lijken het kleine stippen, terwijl ze toch echt meters lang zijn. Er liggen twee grote cruiseschepen in de haven van Akureyri en het is in het centrum dan ook een drukte van jewelste. De trappen naar de kerk zijn vol met toeristen. Zodra ik klaar ben met posten gaan we naar het winkelcentrum wat verder op om de boodschappen te doen en wat winkels te bekijken en te lunchen.

Rond 15.00 uur zijn we terug bij ons huisje en kiest iedereen zijn eigen manier om zijn vrije tijd te besteden. Er wordt gelezen, gebadderd, badminton gespeeld, gepuzzeld en wat dies meer zij.

Ook zo komt een dag IJsland weer tot zijn einde. Robbert houdt het het langste vol, lezend in de hot pot en daarna doet hij nog een paar saunasessies. Wij liggen allemaal al diep in slaap als hij er ook een punt achter zet.

 

In deze omgeving is zeer veel te zien en te doen, zoals o.a.:

Diamond Cirle: Husavík, Ásbyrgi en Dettifoss
Mývatn: zwemmen in het Jarðbodin (geothermisch zwembad, vogels kijken en de vulkanische verschijnselen bekijken zoals het kleurrijke solfatarenveld Námaskard
Walvisspotten: dit kan bij Húsavík, Dalvik of Hauganes. Onze voorkeur ligt bij Arctic Seatours in Dalvík. Daar mag je aan het einde zoektocht ook nog zelf je hengel uitwerpen en word de vis ter afsluiting gegrild en samen gegeten. Een zeer persoonlijke aanpak!

 

di 25 juli: vakantiehuisje noord

Nadat we gisteren te langzaam waren opgestaan om nog een lange dag Mývatn te gaan doen, zijn we vanmorgen op tijd opgestaan en zaten we zoals gepland om 09.30 uur in de auto. De lucht is strakblauw en het groene gras met de witte (en groene, blauwe, roze en zwarte…) grasbalen ligt er stralend bij. In deze valleien liggen grote boerderijen.

We komen weer langs de Godafoss, maar besluiten er op de terugweg even te stoppen.

We stoppen als eerste bij Höfdi, een klein schiereilandje met prachtig uitzicht over het meer (Mývatn – Muggenmeer). Op het pad voor ons uit loopt een sneeuwhoen met een heleboel kleintjes. Het meer staat bekend om zijn vele vogels, die hier hun zomer doorbrengen en kinderen op de wereld zetten.

Eigenlijk wilden we daarna naar Dimmuborgir (dat betekent donkere burcht en is een gebied met gekke lavarotsformaties en berkenboompjes met een heleboel paadjes er doorheen) gaan, maar we rijden er nog even langs om eerst de Hverfell te beklimmen. De Hverfell is een ringvormige explosiekrater met een diameter van ruim 1 km (dankjewel Dominicus Reisgids, haha). We lopen de kraterrand op en genieten van de heldere lucht en daarmee van het verre uitzicht. Zo heb ik Mývatn nog niet eerder meegemaakt. We hebben een vol programma, dus we maken niet de wandeling rondom de kraterrand. Deze duurt ongeveer een uur, maar is eigenlijk echt wel de moeite waard, zeker op een dag als vandaag, maar dat heb ik al eens gedaan. Het uitzicht het binnenland in richting Herdubreid en Askja moet vandaag buitengewoon zijn. Deze jongens hebben we echter al vaak genoeg gezien de afgelopen weken, dus we moeten vandaag keuzes maken. Eigenlijk is Mývatn in een dag nauwelijks te doen. We laten onze reizigers niet voor niets meestal drie nachten in deze omgeving overnachten. Ze kunnen dan alle tijd nemen voor al dit moois.

Het is al zo warm, dat spontaan het idee komt om nu al te gaan zwemmen in het Jardbodin (Myvatn Nature Baths), maar we gaan eerst nog even langs bij Grótagjá, een populaire badplaats van vroeger. Het zijn twee groten me warm water.  Zo’n 30 jaar geleden steeg de temperatuur van het water van 40 naar 60 gr door de vulkaanuitbarstingen in het gebied. De temperatuur zakt ieder jaar, maar is nog steeds net te warm om in te zwemmen, maar het is wel leuk om even de grot in te kruipen. Het zwemmen doen we daarna gewoon in het Jardbadshólar (aardbaden). Omdat het nog redelijk vroeg is (niet het einde van de middag) valt de drukte ons best mee. Na twee weken hoogland en Oostfjorden, moeten we wel even wennen aan de hoeveelheden toeristen. Vooral de busladingen die bij de bezienswaardigheden gedropt worden zijn voor ons nieuw. Het is waarschijnlijk een onomkeerbaar proces. Gelukkig kennen wij ook het andere IJsland en begrijpen we dat dit uitzonderlijke gebied zeer aantrekkelijk is voor groepen en dus nemen we het vandaag maar voor lief.

Het warme water is heerlijk en het uitzicht over het meer en de vele pseudokraters zijn gratis cadeautjes erbij. We badderen een uurtje. Normaal gesproken moet je snel door de koude lucht het warme water in lopen, maar vandaag is dat helemaal niet het geval. Ik kan in alle rust wat foto’s maken en gewoon in bikini in het zonnetje zitten. Wat is het toch heerlijk om de warmte van de zon op je huid te voelen. Ik ben vergeten mijn zilveren ring af te doen, dus die is na een bad in dit water nogal zwart geworden. Thuis maar even echt oppoetsen of gewoon geduld hebben, dan wordt het ook weer beter.

Als we weer op de parkeerplaats zijn, is deze intussen een stuk voller en we zijn blij dat we dit nu al hebben gedaan. Op naar Krafla, het gebied dat van 1975 t/m 1984 vulkanisch actief was met een heel bijzonder landschap als gevolg. De Krafla krachtcentrale kun je in de zomermaanden bezoeken. Zelf ben ik er al een keer geweest en de kinderen hebben daar even geen trek in. Geen probleem! We zijn hier met name naar toe gereden om de Víti te bekijken en een wandeling te maken bij de berg Leirhnjúkur. De Víti is groenblauw en steekt af bij de geelbruine explosiekrater (uit 1724). Ook hier kun je een mooie wandeling helemaal rondom maken, wij kiezen echter voor de wandeling door het warme lavaveld bij Leirhnjúkur een stukje verderop. Er is zo ontzettend veel over dit gebied te vertellen, maar dit blog is daarvoor niet de juiste plaats. Je kunt er veel over lezen op onze website en natuurlijk helemaal uitgebreid in de Dominicus Reisgids. Het is zo fijn om zo’n gedetailleerd naslagwerk bij je te hebben. Ooit opgezet door Willem van Blijderveen, de oprichter van IJslandspecialist en nu voortgezet door onze vriendin Mirjam de Waard.

Het is inmiddels bijna 17.00 uur en we zijn best een beetje gaar. Ik heb de hele dag gelopen in een korte broek en een hemdje. Aanvankelijk had ik nog een trui om mijn middel geknoopt, maar heb deze na de eerste wandeling gewoon lekker in de auto laten liggen. Het valt op dat onderweg veel mensen rondlopen in lange broek en een T-shirt met lange mouwen, eigenlijk echt te warm voor een dag als vandaag. Voor IJsland in de zomer je koffer inpakken betekent nu eenmaal alles meenemen, van zwemkleding en korte broeken tot mutsen en handschoenen.

Terug bij ons zomerhuisje gaat uiteraard de hot pot weer snel vol water en spelen de kinderen in de tuin. Het is vrijwel windstil, dus er kan naar lieve lust badminton gespeeld worden en drinken Robbert en ik weer een verkoelend koud biertje (Einstöck white ale) bij ons ‘zwembad’. De avond blijft bijna zwoel warm. We stoken wel een vuurtje in de kachel op het terras, maar dat is eigenlijk meer voor de show dan voor de warmte. Het brandende berkenhout ruikt wel erg lekker overigens. Eén voor één vertrekken de kinderen na een lange drukke dag naar hun bed rond half elf. Wij houden het nog vol tot middernacht (zie laatste foto) in de hot pot en de sauna, maar duiken daarna ook ons bed in.

wo 26 juli: vakantiehuisje noord

Het is inmiddels 09.15 uur en iedereen ligt nog te slapen. Vandaag is onze eerste planloze dag van de vakantie en dat hebben we nodig, dat is duidelijk. Ik ben helaas niet zo goed in lang slapen, dus ik heb al koffie gezet en wat foto’s van gisteren bekeken. Dit soort momenten zijn zeer geschikt om te gaan schrijven. Het gaat bijna automatisch, want de woorden en zinnen vormen zich vanzelf in mijn hoofd en dan kan ik bijna niet anders dan gaan schrijven. Aangezien het een dag zonder plannen is heb ik alle tijd. Vaak moet het plaatsen van foto’s zo snel gebeuren, dat ik helemaal niet de tijd heb om ook foto’s en filmpjes van de anderen van de bewuste dag te bekijken. Ik zeg wel eens voor de grap dat het maar goed is dat ik het blog schrijf anders zouden mensen denken dat ik er niet bij ben. Ik sta zo goed als niet op de foto. Dat is natuurlijk niet helemaal waar, want als ik ga kijken op de telefoons van de kinderen en van Robbert kom ik mezelf wel tegen.

Gisteren was echt een ongewoon warme dag. Tot middernacht bleef de lucht wolkenvrij en kon je in T-shirt en korte broek buiten zitten. Vandaag belooft het weer een mooie dag te worden, de lucht is strakblauw en de zon staat alweer aardig hoog aan de hemel, nog net niet boven de bomen. Nu ga ik eerst maar eens verder met de dag van gisteren beschrijven.

De dag is nu bijna voorbij. Op Facebook kwam vandaag een bericht voorbij dat we een warmte record hebben in het Fnjóskadalur! Wat een goeie keuze voor een rustdag. Ik kan jullie dan vandaag ook niet veel meer tonen dan wat familiekiekjes. We hebben spelletjes gespeeld, in de met lauwwarm water gevulde hot pot gezeten, lekker gegeten en gedronken en de dag afgesloten met z’n allen in de hot pot, dit keer wel met warm water. Een deel van de spullen staat inmiddels weer ingepakt, want morgen rijden we door naar Siglufjördur. In dit stadje waar vroeger de haringvisserij floreerde, slapen we een nacht voordat we verder gaan naar het westen. Wat hebben we ongelofelijk geboft met de afgelopen vier mooie zomerdagen. Vanuit dit huisje kun je als je goed kijkt de huisjes van de buren aan weerszijde zien, maar daar was de afgelopen dagen niemand. Zoveel privacy op zo’n mooie plek is wel uitzonderlijk. We hebben zo veel mogelijk gebruik gemaakt van de hot pot, de sauna en de buitendouche. Ik verheug me er nu al weer op om morgen de dag te beginnen onder de douche in de buitenlicht met de fluitende vogels om me heen. Dit huisje gaan we onthouden. We gebruiken het al veel voor onze reizigers, maar ik wil hier zelf ook gewoon weer naar terug.

vr 28 juli: Siglufjörður – vakantiehuisje bij Husafell

Wij hadden gedacht dat de kinderen lekker lang zouden slapen, maar het vooruitzicht  op het uitgebreide hotelontbijt heeft de jongens (zij liggen met zijn drieën in de kamer naast ons) zelf laten opstaan. Als Robbert gaat kijken of ze wakker zijn, staan ze al aangekleed klaar. Isis wordt wat moeilijker wakker. Zij heeft bij ons op de kamer geslapen. De vele late avonden en drukke dagen hebben er voor gezorgd dat zij toch echt wel moe is. Haar lange haren moeten vandaag weer een keer goed gewassen en verzorgd worden. De mannen gaan daarom al naar beneden om te ontbijten, de dames zijn wat later. Haha, dat was gisteravond voor het diner ook het geval, toen hadden wij samen iets meer tijd nodig om ons klaar te maken. De afgelopen weken hebben we nauwelijks een spiegel gezien, laat staan veel aandacht aan ons uiterlijk geschonken.  Dan is het extra leuk om dat voor een gezellig dinertje wel weer een keer te doen. In het hotel hangen veel mooie zwart-wit foto’s van  het oude Siglufjördur, zowel van de omgeving als de vroeger zo florerende haringvisserij. Het Haringmuseum hier is echt een bezoek waard overigens. Wij zijn er al eerder met de kinderen geweest en hebben er heel wat tijd in doorgebracht.

Voor we vertrekken, koesteren de kinderen nog hun ‘quality time’ met de wifi. We hebben wel een wifi apparaatje bij ons, maar dat werkt niet altijd voldoende en Isis en Felix weten ook niet eens dat we het bij ons hebben. Voor het werk is het wel fijn om online te kunnen als dat nodig is (maar vooral als dat lukt…) en Julius en Stijn weten dat gelukkig goed te doseren. Het apparaatje staat ook zeker niet de hele dag aan. De snelle wifiverbinding in het hotel was daarom wel fijn.

De route van Siglufjördur langs de kust via Hofsós is  echt heel prachtig. Je hebt een uitgestrekt uitzicht langs de kustlijn over een kronkelende op en neer gaande weg. Het waait deze keer wel erg stevig en Robbert moet het stuur goed in de hand houden. Tegen de harde wind in de heuvel op valt de Defender gewoon terug in snelheid. We verbazen ons weer over de fietsers die bij deze windsnelheden het weer trotseren en toch de weg zijn opgegaan. De windvlagen zijn dan echt gevaarlijk. De rit duurt ongeveer vier uur en we zijn al met al vijf uur onderweg. Bij  Saudárkrókur doen we boodschappen en bij Stadur (waar de weg uit de Westfjorden aansluit op de 1) maken we een korte stop voor een ijsje. Stadur stelt niets voor, maar bij dit benzinestation is het altijd druk. Daarna moeten we nog een stuk over de hoogvlakte en via weg 50 en 518 richting Husafell. Ons huisje ligt ongeveer 5 km voor de watervallen Hraunfossar en de Barnafoss en 9 km voor  Husafell. Deze regio is vooral ook voor IJslanders een zeer geliefd vakantiegebied. Husafell is eerder een recreatiegebied dan een dorpje. Er is een zwembad, een golfbaan, een hele grote camping en dit is ook het startpunt voor de excursie ‘Into the glacier’, die ik afgelopen oktober heb gedaan.

Ook dit huis ligt weer heel privé in een berkenbos, heeft een hot pot (met massagestralen!), is wat kleiner, maar van alle gemakken voorzien.  De eigenaar heeft heel veel films op zijn harde schijf van de televisie staan en de kinderen kijken met veel plezier naar ‘Indiana Jones and the Last Crusade’, terwijl Robbert buiten pizza’s maakt. De massagestralen van de hot pot zijn heerlijk na zoveel hobbelritten in de auto en een winterkoninkje kijkt ons toe vanuit zijn kleine vogelhuisje bij de hot pot. ’s Avonds spelen Julius, Stijn en ik ook nog IJslands Monopoly. De ‘kanskaarten’ en ‘algemeen fondskaarten’ leveren nog wel eens een uitdaging op, maar met google translate komen we een heel eind. We gaan slapen voordat het spel af is. Monopoly duurt altijd te lang…

 

za 29 juli: vakantiehuis in West-IJsland

Vandaag wordt er weer lang uitgeslapen. Hoe je het went of keert, de kinderen hebben toch hun uren slaap nodig. Vandaag is zo’n typische dag zonder plannen. Eigenlijk wil ik best wat dingen gaan doen, maar weet ook niet precies wat. Na het ontbijt en gerommel in het huisje gaan we op pad met in ieder geval de zwemspullen bij ons. Het enthousiasme druipt er niet vanaf… Hmm, toch maar even naar de Hraunfossar en de Barnafoss, die beide lekker bruin zijn in plaats van turquoise blauw.  Een beetje tekenend voor de sfeer in de auto. Door het slechte weer in het binnenland (harde wind en regen) is de rivier helemaal troebel en zal het zeker een paar dagen duren voordat de watervallen hun anders zo stralend blauwe kleur terug hebben. We gaan nog even door haar Husafell en bekijken daar de camping en ik haal wat spullen bij het informatiecentrum, maar we besluiten toch gewoon terug naar het huisje te gaan. Soms is wéér een actieve dag gewoon geen goed plan, zeker als je niet een duidelijk vormgegeven plan hebt en zeker niet met vier pubers! Hoewel, ik moet eerlijkheidshalve zeggen, dat Stijn niet echt meer tot de pubers behoort. Wat ook meespeelt is, dat we een beetje balen van sommige toeristen bij de watervallen. Om het lavaveld te beschermen zijn er touwen gespannen. Helaas is er toch een groepje dat er gewoon overheen stapt (zie foto hierboven) en als één schaap over de dam is dan…

IJsland heeft het zwaar met het beschermen van zijn natuur. Deze week is het Jökulsárlón dan ook tot beschermd natuurgebied verklaard om er voor te zorgen dat ze maatregelen kunnen nemen tegen mensen die zich niet weten te gedragen. Het is triest dat veel mensen niet snappen of willen snappen dat je de natuur met respect moet behandelen. Moeten er dan overal rangers komen, om mensen in de gaten te houden?

Weer ‘thuis’ hou ik me maar alvast bezig met het uitzoeken van de bagage en doe nog een klein wasje. Morgen willen we tenslotte nog een dag echt op pad gaan en daarna vertrekken we alweer naar Reykjavík. Het einde van de vakantie komt langzaam in zicht. In Reykjavík hebben we zeker niet meer alle spullen nodig. Wat me opvalt, is dat we de regenkleding nog nauwelijks hebben gebruikt. Voor Reykjavík ziet het er ook best goed uit op de laatste dag na, maar op IJsland weet je het nooit. Het blijft altijd een hele organisatie met al die verschillende soorten kleding voor zes mensen (thermokleding, regenkleding, warme truien, bergschoenen, zwemspullen, etc.). Eigenlijk heb ik het best goed onder controle op één ding na. Dat was stiekem vandaag ook de reden van het grondig uitzoeken van alle spullen. Ik kan namelijk Stijns bril niet meer vinden. Hij heeft hem eergisteren aan mij gegeven toen hij zijn lenzen had ingedaan. Ik heb overal gezocht, maar helaas!  Stijn is minder rouwig, hij wil al een tijdje een nieuwe bril. Desalniettemin baal ik er ontzettend van en pijnig mijn hersenen waar het mis is gegaan. Intussen staan er zes tasjes met kleding klaar, is er een rugzak gevuld met alles wat we niet meer nodig hebben en wat vuile was en kunnen we als het goed is overmorgen zonder veel gedoe naar Reykjavík vertrekken.

zo 30 juli: vakantiehuis in West-IJsland bij Húsafell

Het bijzondere van dit huisje is dat het ondanks de harde wind van de afgelopen dagen op de veranda en in de hot pot gewoon heerlijk is. De berken zijn zodanig geplaatst dat ze een heleboel wind opvangen en ook buiten op het terras is een overkapping in een hoek geplaatst, zodat je bij wijze van spreken buiten zou kunnen gaan liggen zonnen.

De eettafel wordt al twee dagen in beslag genomen door een zeer ingewikkelde puzzel van Escher. Eten doen we derhalve maar aan de salontafel bij de bank. Haha, een prima alternatief. Dit keer komen we dan wel niet echt vroeg maar wel voor een hele leuke wandeling kort voor twaalven de deur uit. Het informatiecentrum van Húsafell heeft een plattegrond met 10 wandelingen van heel kort en makkelijk tot een hele dag en moeilijk. Wij hebben gekozen voor een combinatie van twee wandelingen waardoor we uiteindelijk 4 uur bezig zijn geweest. De wandeling gaat via leuke paadjes de heuvel/berg op tot 569 m op de top van de Baejarfell. Van daar heb je uitzicht op 3 gletsjers, waaronder de Ok. Ooit de kleinste gletsjer van IJsland, maar inmiddels te klein om nog gletsjer genoemd te worden. De wind waait nog steeds hard, maar niet meer zo hard als de laatste twee dagen. Je snapt opeens weer waarom op IJsland zoveel buffs (hoofdband/sjaal) worden verkocht. Veel kinderen hebben hem standaard op hun hoofd of om hun nek, zowel jongens als meisjes. Ook IJslandse wandelaars gebruiken hem veel. Isis en ik ook, dan waaien je haren niet constant in je ogen en het is lekker aan je oren. De uitzichten het dal in en naar de (voormalige) gletsjer zijn super. De wandelingen zijn met kleuren ook prima uitgezet. Robbert en Isis zijn samen helemaal tot de top van de berg gelopen en hebben daar weer een vlog gemaakt.

De oplettende kijker heeft gezien, dat vriend Stijn zijn bril weer op heeft… Die lag in het hoesje onder zijn bed. Verder zal ik er maar geen woorden aan vuil maken.

Weer terug bij het huisje laat ik mijn spieren masseren door de hot pot. Gek genoeg heeft verder niemand er zin in. Ik heb daarna wel moeite om wakker te blijven. Van mijn glaasje rode wijn en de warmte van de hot pot ben ik helemaal rozig geworden. Stijn en Robbert doen een verwoede poging om de Escher puzzel af te maken.

We maken de restjes op die we nog hebben, zoals twee pakken adventure food, wat wortelen en toastjes met kaas. In Reykjavík gaan we niet meer koken in ons appartement, er zijn zoveel leuke tentjes om te gaan eten. Vandaag heb ik kunnen regelen, dat ik met Isis en Felix nog een paardrijdtochtje kan maken aanstaande dinsdag. De andere mannen hebben daar geen zin in, zij zijn nog aan het verzinnen wat ze zullen gaan doen. Misschien vissen of naar de top van de Esja? We houden jullie op de hoogte.