zo 16 juli: Askja – Kverkfjöll

Ik word om half 6 wakker omdat Robbert de eetzaal in loopt. Een paar halve zolen hebben besloten al heel vroeg veel lawaai in de keuken te moeten maken, terwijl je in berghutten tot 07.00 uur stil moet zijn. Ze gaan gelukkig snel en stil weg, zodat ik heerlijk verder kan slapen; de kinderen merken niets en liggen nog in coma. Na een lekker ontbijtje checken we of we een nachtje eerder in Kverkfjöll terecht kunnen. Dat kan en dat is mooi. Zo hebben we een nacht extra bij Egilsstadir en kunnen we de trekking iets beter voorbereiden, zeker nu Stijn dinsdag bij ons aansluit. De route naar Kverkfjöll is niet heel lang, maar wederom bizar. Je waant je in een landschap van Star Wars compleet met zandstorm. De verschillende kleuren lava wisselen zich af. Kverkfjöll ligt tegen de Vatnajökull aan. Je voelt te temperatuur dalen. Het wit met zwarte monster loert op de achtergrond.

De gele hut bij Kverkfjöll is heel gezellig. Een leuke eetzaal, een prima keuken om te koken met stromend warm water! Voor vandaag heb ik niet veel op het programma staan. We maken een wandeling van een uur naar de top van de heuvel Virkisfell achter de hut. Het is best een klim, maar zeer de moeite waard. Je hebt er 360gr uitzicht. We hebben panoramafoto’s gemaakt om het duidelijk proberen te maken.

In de eetzaal ontmoeten we een Nederlands gezin. Hartstikke gezellig, zeker ook voor Felix en Isis. Lisanne en Thijs zijn zo goed als even oud. Er worden verhalen uitgewisseld en er wordt gekaart. Tijdens zo een reis is een simpel pak kaarten toch echt onmisbaar! Tussen 21.00 en 22.00 uur kunnen er ‘devices’ opgeladen worden in de hut. De elektriciteit gaat een uurtje aan, daarna gewoon weer uit, want buiten is het toch licht. We hebben een slaapruimte voor 12 personen voor ons vijven, dus we hebben alle ruimte. ’s Avonds heb ik eindelijk wat tijd om aan mijn blog te werken, ik probeer mijn achterstand in te halen. Ik maak altijd veel te veel foto’s, wat het kiezen niet altijd makkelijk maakt. Ik kies voor het blog met name foto’s die bij het verhaal passen. Als ik niet iedere avond even opschrijf wat er op die dag is gebeurd, ben ik het de volgende dag kwijt. Je hersenen kunnen zoveel indrukken nauwelijks aan (of spreek ik dan voor mezelf..).  Als ik mijn blog teruglees, ben ik soms weer opnieuw blij van de dingen die ik lees. Haha, wat een korte termijn geheugen!

Als de kinderen eenmaal op bed liggen, bespreken Robbert en ik nog even de voorbereidingen van de trekking die bijna voor de deur staat. We zullen alle spullen zelf moeten dragen inclusief al het eten, dus de planning is best belangrijk. Als we onze boodschappenlijst klaar hebben, gaan we ook naar bed. Morgen slapen we in een huisje bij Egilsstadir. In deze huisjes zijn we al vaker geweest en het was altijd heerlijk. We kijken uit naar een lekkere douche en een opgemaakt bed. Toch ben ik ook een beetje verdrietig dat ons hooglandavontuur er alweer bijna opzit. Dit landschap is zo rauw en overweldigend. Ik heb nooit kunnen verzinnen dat er zoveel soorten lava zijn. Zo veel kleuren (geel, rood, zwart en bruin), vormen (rond, scherp, groot en klein) en combinaties daarvan. De oneindigheid van de vlaktes en de verrassende kleine oases met engelwortel (zoals bij Hvannalindir) waar je door lichtgevend geelgroene mossen een riviertje moet doorsteken. Een verrassende verscheidenheid van bloemetjes en plantjes. Ook al waan je je regelmatig op de maan, het leven komt toch steeds weer tevoorschijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *